Ozan, usul usul Kürtçe şarkı mırıldanırken biran dalıp gitmişim. Öylesine düşünürken Hınıs’taki elli yıla yakın zaman diliminde acıların, sevinçlerin, hüzünlerin ve mutlulukların bana yoldaşlık ettiğini fark ettim.
Özlemler ..
Keşkeler..
Umutlar..
Anılar bir bir canlandı gözümde ..
Böylesi yoğun duyguları yaşar iken çocukluğuna dönmek istiyor insan..
Ah çekerek, içerleyerek..
Demir çemberin peşinde koşmak ister .Xızeklerle özgürce tepeleri aşmak ister tekrardan.
Neconun gölüne dalmak ,Gurgurenin hırçınlığına karşı koymak ..
Metrelerce karda kaybolmak,tipide rüzgarla yol almak..
Ramazan akşamlarında bir çocuk olmak..
Bayramlarda gidilmedik yer bırakmamak ister insan ..
Nede çok anılar biriktirmişiz heybemizde..Düşününce gözlerimizin puslanmaması ne mümkün?
Hınıs’ın en kıymetlileri bir bir ebediyete göçmüş..
Çarşı sessiz..
Daha doğrusu matemde..
Onlar yok..
Bıraktıkları anıları sapasağlam işlenmiş beynimize oysa ..
Özlüyoruz..
Arıyor gözlerimiz.
Ancak dönüşü olmayan bir yola girdikleri gerçeği de duruyor karşımızda..
Zaman öyle puşt ki;
Samimi olan ne varsa kaybolmuş…
Yitip gitmiş güzellikler..
Her şey sanal..Herşey hormonlu..
Birde bir kesim insanların riyakarlığı,çıkarcılığı eklenince iyiden iyiye yoruluyor insan..
Tabi zaman yerinde durmuyor.Akıp gidiyor yıllar..
Umutlu olmak gerekir..
Her şeye rağmen..
Yarınlara emek verip,güzellikler bırakmak gerek..
Çocuklarımıza torunlarımıza geleneklerimizi, ananelerimizi anlatarak onların nasıl bir toplumun devamı olduklarını bilmelerini sağlamalıyız. Hınıs’ın asaletini ,kadim geçmişini insanlarının yufka yüreğini, misafirperverliğini anlatmalıyız.
İlçeden çıktıktan sonra ilçeyi kötülememeliyiz. İyi ki çıktım Hınıs’tan deyip, kuytu köşelerde gözyaşı dökenlerden olmamalıyız. Hınıs’a olan sevgimizi, özlemimizi adam gibi her yerde her ortamda haykırmalıyız. Utanmadan, sıkılmadan anılara ihanet etmeden bunu yapmalıyız. Kendi pişmanlıklarımızın faturasını Hınıs’a kesmemeliyiz. Emin olun ki bu ilçe hepimizden daha büyük ve benim için gurur kaynağıdır.
Sorunlarımız yok mu?
Tabi ki var..
Her yerde olması muhtemel sorunlar bizimkisi oysa..Aşılmayacak hiçbir sorunumuz yok.El ele gönül gönüle verilerek aşılabilecek sorunlar.. Hiçbir sorun Hınıs’tan ve bizden büyük değil..
Birlik..
Beraberlik..
Sadakat.
Samimiyet..
İşte sorunların çözüm noktası bu..Hepsi de bizim elimizde olan şeyler..
Benimkisi anılarda umut aramak..
Çünkü altyapısı çok sağlam anılarım var.
Neden mi?
Çünkü yiğitlerin yaşadığı topraklarda yaşamışım.
???????? Derler ki, sığındığın gönül, memleketindir. Ne güzel yazmışsın yüreğine sağlık..